اگر جثه انسان ها دوبرابر بود

امروز داشتم به این فکر می کردم اگه جثه آدم ها دوبرابر بود چه اتفاقی می افتاد . همه چیزی هایی که در لحظۀ اول به ذهنم اومد اینها بود :
حتما هر چیزی که بشر می ساخت دوبرابر ساخته های امروزش بود . حتما اندازه شهرها هم دو برابر می شد . ولی نه حتما بیشتر از دو برابر ، آخه ارتفاع برج هایی که قرار بود ساخته بشه همین ارتفاع رو داشت اما با نصف طبقات .
بگذریم ! سر میوه خیلی ضدحال می خوردیم . آخه اندازه هاشون برامون نصف می شد . فکرش رو بکنین اندازه توت نصف الان باشه . پیدا کردنش رو درخت سخت می شه . نه ؟؟
اما نه ! ممکن بود چشم های ما دو برابر قوی باشه . اونوقت می تونستیم اندازه توت رو دوبرابر ببینیم و با یه نسبت گیری ساده می شه گفت یه چیزی تو همین اندازه ای که الان داریم می بینیم .
چه فایده ؟ مزش همون نصف می موند . پس باید دوتا می زاشتیم تو دهانمون تا به اندازۀ حالا مزه بده . مصرفمون دوبرابر می شد و مجبور بودیم دو برابر بخریدیم . اصلا آدما می تونستن دوبرابر تولید کنن ؟
صبر کن ببینم . نکنه قدرت چشایی انسان هم دوبرابر می شد . " دیگه لازم نبود دوتا بگذاریم تو دهانمون تا به اندازۀ حالا مزه بده . مصرفمون دوبرابر نمی شد و مجبور نبودیم دو برابر بخریدیم . و آدما می تونستن به میزانی که الان تولید می شه تولید کنن ."

نکنه قرار بوده ما دوبرابر باشیم . حتما خدا دوستمون داشته که دو برابرمون نکرده .
خدای من نه !!! نکنه الان ما دوبرابر باشیم .

جالبه بدونید که یک قبر در سوریه هست که حدود 7 یا 8 متر طول داره و این قبر رو به حضرت آدم یا یکی از پسراش ( دقیق یادم نیست ) نسبت دادن .

و این افکار تا ساعت ها ادامه داشت و هر لحظه ترس من بیشتر می شد .